November 1987

 

Maandag 2 november 1987

 

Tienduizenden op de Adrillen in Winschoten

 

 

Een pittige herfstlucht en een nog steeds toenemend aantal handelaren. Onder die mstandigheden begon vanmorgen in Winschoten de Allerheiligenmarkt, de zogenoemde Adrillen. Marktmeester Jan Puister en z’n vier medewerkers hadden ‘t er druk mee om de 215 uitbaters op de afgesproken standplaatsen te krijgen. Rond een uur of negen ging de verkoop goed los en begonnen de Winschoter straten zich te vullen met publiek.

Woensdag 4 november 1987

 

Vrij baan voor Radio Winschoten

 

Radio Winschoten kan waarschijnlijk begin volgend jaar de lucht in. Na tweeënhalf jaar is de financiering van het project rond en kan een zendmachtiging worden aangevraagd. De verbouwing van de ruimte in de Klinker zal nu vrij snel beginnen. „We hopen binnen een maand de eerste spijker te kunnen slaan”, zegt voorzitter Jan Keitz. Het schilderen timmerwerk zal door vrijwilligers gedaan worden.

 

Het bestuur van de Stichting Radio Winschoten had vooral moeite om de begroting, voor de aanschaf van de benodigde apparatuur, sluitend te krijgen. Voor de inrichting van een studio was 35.000 gulden nodig. Door twee grote giften is ze nu uit de brand. Uit de opbrengst van de Winschoter winkelweek komt 15.000 gulden en daarnaast komt nog eens 15.000 gulden uit het potje van de Stichting Winschoten Vooruit. Deze Stichting beheert de opbrengsten van de, destijds achter het stadhuis gehouden lunaparken. Voor de resterende 5000 gulden liggen nog aanvragen bij het Anjer-, Kamminga- en Scholtensfonds. „Maar daar zit het nu niet meer op vast”, zegt W. Kleinstra, een van de bestuursleden.

 

Eerder dit jaar kreeg de Stichting van de gemeente de voormalige hobbyruimte in De Klinker toegewezen. Bovendien kreeg ze een bedrag van 10.000 gulden om te verbouwen. Radio Winschoten moet wel elk jaar de huur van de ruimte betalen.

 

De exploitatierekening van Radio Winschoten wordt op 12.000 gulden per jaar begroot. Hiervan moeten onder andere telefoonkosten en Buma- en Stemrarechten worden betaald. Dit bedrag komt binnen uit giften van particulieren, de zogeheten ‘vrienden voor een tientje’, verenigingen en middenstanders. De organisatoren verwachten dat steeds meer mensen geld zullen geven. Maar”, zeggen ze heel duidelijk, „niet in ruil voor een stuk publiciteit. Wij bepalen zelf wat we uitzenden”.

De bedoeling is om eerst alleen op de zaterdag de ether in te gaan. De programma’s worden een combinatie van nieuws en amusement, vertelt Wiebe Kleinstra. „We kiezen duidelijk voor de kwaliteit”. De spreektaal op de radio zal voornamelijk Nederlands worden, maar uitgesloten is niet dat in de toekomst ook Groningse programma’s worden gepresenteerd.

Dinsdag 10 november 1987

 

Lutje Adrillen: koud, maar behoorlijk druk

 

 

Paardeloten waren er nog wel, maar Jo-zien 60 en de andere echte dieren deden gisteren niet mee. Geen kermis ook, en geen rondgang der notabelen met snert in De Nederlanden, hoewel het weer er meer bij paste: de Lutje Adrillen was een koude. De verkopers van ouderwetse oliebollen of nieuwerwetse shoarmatoestanden zal dat een zorg geweest zijn, want naar oud gebruik grijpt de bezoeker in zo’n geval eerder naar de warme hap.

Ook de andere kraamhouders hadden geen klagen, want het was dan wel neusloperig weer, maar niet nat, en dus toch behoorlijk druk. En net niet té druk, zoals de vorige week naar verluidde het geval was. Door het gedrang verging velen toen de lust zich een plekje bij gewone koopman of standwerker te verwerven. Toch moet er flink zijn verkocht, want – voorbeeldje – tegen het eind van de dag was er toen nog één doorgaans ‘Zuidlaarder’ geheten bol over. De lutje versie was wat dat aangaat een kopie: tegen een uur of vier ging het, zei de koopman, alweer om de laatste.

Woensdag 11 november 1987

 

School aan de St. Vitusholt na tachtig jaar afgebroken

 

 

De school aan de St. Vitusholt wordt binnenkort afgebroken. Het college wil op het voormalige schoolterrein woningen bouwen, maar concrete plannen liggen er nog niet. De afbraak van de school gaat 16.000 gulden kosten. De gemeentewerken wil het liefst dat de sloop zo snel mogelijk begint omdat ze bang is dat anders waardevol materiaal wordt venield.

 

De school, bouwjaar 1906, deed ruim 70 jaar dienst als lagere school. Door onder andere de vergrijzing in de buurt werd het gebouw in 1977 definitief voor de omwonende schooljeugd gesloten. De laatste jaren deed het gebouw nog dienst als school voor moeilijk lerende kinderen. Maar nu is het definitieve einde echt in zicht. Oud-hoofd van de school L. van er Molen en oud-onderwijzer A. Starke spijt het wel dat de school nu afgebroken wordt. Zij vragen zich waarom het gebouw niet een andere functie kan krijgen.

 

‘Volksschool’

 

Van der Molen die van 1939 tot 1948 onderwijzers aan de school was en in 1956 hoofd werd, typeert de school als ‘gemiddelde volksschool’. De buurt had een gemêleerde bevolking. Boeren- en landarbeiderskinderen van het Zuiderveen en de jeugd uit de St. Vitusstraat, waarvan veel vaders bij machinefabriek werkten. „Problemen, tussen bijvoorbeeld kinderen van rijke boeren en de rest, heeft het nooit gegeven”, zeggen beide leerkrachten. „Maar daarvoor waren er misschien ook te weinig van het Zuiderveen”, voegt Starke er aan toe, die van 1949 tot 1956 op de school les gaf.

De oud-onderwijzers zijn het erover eens dat de buurt rond het St. Vitusholt eigenlijk een wereld apart vormde: „Ze voelden zich helemaal geen Winschoters, meer een dorp op zich. De school hoorde echt bij de gemeenschap. Als er bijvoorbeeld geld moest komen was dat nooit een probleem, voor de school hadden ze heel wat over”.

Hoewel iedereen in de buurt natuurlijk Gronings sprak, werd op school alleen Hollands gesproken. Onderling spraken de leerkrachten wel Gronings, maar niet binnen de gehoorsafstand van de kinderen. Uitzondering werd gemaakt op de ouderavonden, die waren wel in het Gronings, „anders zeiden de ouders niks of ze kwamen niet.

 

De oorlog

 

De school is in haar hele bestaan nooit gesloten geweest. Behalve dan in het laatste oorlogsjaar. Toen waren er geen voldoende kolen meer om te stoken en kregen alle schoolkinderen van Winschoten les op de school op de Vissersdijk. Voor de allerarmsten van de school was er in die tijd schoolvoeding. Na de oorlog kwam de school nog voor een onaangename verrassing te staan toen bleek, dat alle leermiddelen die ze verstopt hadden onder de kleedkamers van Bato gestolen waren.

 

We kregen wel wat van andere scholen, maar ‘t was wel behelpen”. Door de naoorlogse geboortegolf waren er in de jaren er in de jaren vijftig een enorm aantal leerlingen. Van der Molen had ooit eens 48 leerlingen in de klas. „Er is een tijd geweest dan was het bij 38 net of de klas leeg was”. In de jaren zeventig liep door de vergrijzing het aantal leerlingen terug en omdat de school ook niet meer aan de eisen van de tijd voldeed werd besloten om het gebouw, in ieder geval voor de lagere school kinderen, te sluiten. Kinderen uit die buurt konden terecht op de nieuwe scholen in plan Zuid.

Vrijdag 13 november 1987

 

Winschoter Blaauw 75 jaar actief in ‘blauwe beweging’

 

 

De Winschoter 95-jarige B. J. Blaauw is al 75 jaar actief in de drankbestrijdingsorganisatie. Een unicum, dat gisteren in kleine kring gevierd werd. Blaauw, die jammer genoeg helemaal doof is, werd overladen met cadeaus en toespraken – gelukkig ook op papier – van leden van de plaatselijke afdeling van de ANDO (Algemene Nederlandse drankbestrijdings-organisatie) en het provinciaal actiecomité.

 

De jubilaris werd al in 1912 lid van de Nederlandse vereniging tot afschaffing van alcoholhoudende dranken, kortweg de NV genoemd. Hij herinnert zich nog dat in die tijd veel dronken mensen op straat liepen en dat de vereniging enorm veel leden had. „Het leefde erg in die tijd”. Bij zijn terugkomst in Winschoten in 1938 werd Blaauw secretaris-penningmeesters.

Des te opmerkelijker omdat de oud-onderwijzer als gevolg van de Spaanse griep helemaal niets meer horen kon. In de oorlog richtte hij de jongerenbeweging van de NV op. „Een keer per week kwamen we bijeen, zomers werd gewandeld en tweemaal was er een zomerkamp in Veele”, vertelt hij. Maar na de oorlog kreeg de jeugd steeds minder belangstelling en zakte de beweging een beetje in. Desondanks werd in de jaren vijftig het veertigjarig jubileum op groot

se wijze gevierd met meer dan tweehonderd aanwezigen. In de jaren zestig veranderde de naam in ANDO en jarenlang was Blaauw een van de weinig actieven in de molenstad. „Eigenlijk was ik de afdeling”, zegt hij trots. Twee jaar geleden moest hij het secretarisschap opgeven, maar penningmeester is hij ondanks zijn hoge leeftijd nog steeds.

 

 

Johan Poppen 35 jaar in ‘t vak

 

Zaterdag 14 november 1987

 

 

De wereld is niet veranderd door Johan Poppen, maar …

 

Belangstelling voor officieus jubileum

 

 

Een 35-jarig jubileum is niet officieel genoeg om gevierd te worden onder de Wegener-vlag. Toch is het een respectabel aantal jaren als men die bij een baas heeft gewerkt en veel personeelsleden zullen dan ook nooit zo’n jubileum bereiken.

 

In Winschoten was het Johan Poppen die 35 jaar geleden de panden van de toenmalige drukkerij J.D. van der Veen binnenstapte, het huidige DGP en onderdeel van Wegener. Dat feit vierde hij op zaterdag 14 november in het rustieke koetshuis van de Ennemaborgh in Midwolda met een bijzonder drukke receptie die gelijk werd aangegrepen als een soort ongeorganiseerde reünie, zoveel oud-collega’s uit vroeger tijden waren aanwezig. Johan en zijn vrouw Dineke moesten vele handen schudden van door hen zelf uitgenodigde collega’s en vrienden van de afgelopen 35 jaar. Ze wilden op deze dag nog eens ongedwongen over „de oude tijden” praten. Van heinde en verre waren ze gekomen omdat ze Johan allemaal in hun hart hebben gesloten. Oud-sportverslaggever Jan Heiting kwam met een levensgeschiedenis van Johan op rijm en vanuit de techniek werd het woord gevoerd door productieleider Bert Uil, die Johan 35 jaar geleden binnen had zien komen op de redactie, met zoals hij zei: „Als materiaal een pen en een oude mechanische schrijfmachine en een zak vol verwachtingen en hoop door het schrijven in een echte krant de wereld te helpen veranderen. Dat laatste is niet gebeurd maar er zijn wel kilometers letters uit de schrijfmachine gekomen”. Een en ander ging gepaard met het aanbieden van talloze cadeaus en bloemen en het zingen door diverse groepjes mensen op melodieën van Sint Maarten-versjes. Het eerste artikeltje dat Johan ooit heeft geschreven ging namelijk over het in het noorden van het land bekende St. Maarten-feest op 11 november. Vooral dat zingen door gepensioneerde personeelsleden en niet meer in dienst zijnde oud-personeelsleden was een grote verrassing voor de jubilaris.

 

Johan Poppen houdt zich de laatste jaren vooral bezig met het schrijven van streektaalgerichte verhalen in de krant. In zijn geliefd Gronings dus. Ook recenseert hij toneel op zijn eigen manier, nooit krenkend maar met een grote dosis kennis en opbouwend kritisch.

 

Dat de receptie langer duurde dan gepland laat zich raden maar voor Johan en zijn vrouw was het een onvergetelijke avond.

 

 

Oud-medewerkers en gepensioneerden, al dan niet met hun dames, zongen de jubilaris toe op

de wijze van een Sint Maartenliedje, vergezeld van de daarbij behorende „lichtjes”.

 

 

Winschoter Courant – Woensdag 12 november 1952

 

 

Het eerste artikeltje dat Johan ooit heeft geschreven ging namelijk over het in het noorden van het land bekende St. Maarten-feest op 11 november.

 

Vele Winschoters speelden voor Sint Maarten

 

Honderden lichtjes zweefden door de stad

 

Vele mensen hebben gisteravond weer eens voor Sint Maarten gespeeld. Zij hebben met milde hand hun goede gaven gestrooid onder de grote kinderschare, die luid zingend langs de deuren trok. Even na vijven verschenen de eerste brandende lampions al in de straten en tegen half zes was er bijna geen doorkomen aan. Wij hebben ons ongemerkt bij een grote groep kinderen, op weg naar het centrum van Winschoten, aangesloten en op een afstandje hun belevenissen nauwkeurig gevolgd. Wij kunnen de lezers ervan verzekeren, dat wij ons die paar uur kostelijk hebben geamuseerd. Wat was het een prachtig gezicht al die kinderen, voorzien van grote tassen en dozen, zo vastberaden te zien voortstappen, met glanzende ogen, alsof zij in de verte heel iets moois en heel iets lekkers zagen. De allerkleinsten werden vergezeld door moeder of een ouder broertje of zusje, maar als het op zingen aankwam, konden de kleintjes zichzelf best redden. Zij zongen uit volle borst van „Sunt Metinus mit zien laange stevels aan”, terwijl moeder een eindje verder lachend stond toe te kijken, „Hè je aanmoal wat, jonges? Lutje bruirtje ook? Den goan we wieder!” En voort ging het naar het volgende huis. Daar stond al een vader met zijn dochtertje voor de deur. Deze vader bleef niet toekijken, maar zette zelf het „Sint Maarten was een brave man” in, waarna het dochtertje, nu zij de juiste toon te pakken had, mee instemde.

 

Toen kwamen enige jongens voorbij, die blijkbaar uit de winkelstraten kwamen en nu al de weg terug hadden aanvaard. „Gaan jullie nu al naar huis?” „Ach, in Winschoot binnen ze net zo giereg, ze geem’ maar ain peperneute”.

 

Omdat het geven van één pepernoot met Sint Maarten een schande is, hebben wij ons gehaast die gierigaard op te sporen, maar we zijn daar niet in geslaagd. Integendeel, we vonden zelfs iemand, die vijf minuten lang centen stond uit te delen aan de lieve jeugd en toen tot de conclusie kwam, dat hij, als hij zo door zou gaan, nog vóór zes uur failliet zou zijn. En zo was het overal op onze tocht door de winkelstraten. De grote drukte was het best te vergelijken met die van de grote uitverkoop. Ook dan weet men niet precies, naar welke winkels men zal gaan, maar ziet men opeens iets moois, dan steekt men op een draf de straat over en gaat dringen. Het was bij één winkel zelfs zo erg, dat de grote spiegelruiten rammelden en een boze winkelier onder de uitroep: „Wie geem’ niks meer!” de deur voor de neuzen van de. kinderen — en van enige kopers — dichtsmeet. Het is niet bekend, of de kopers er alsnog in geslaagd zijn binnen te komen.

 

Tegen half zeven was de grote stroom uit het centrum in de richting van de buitenwijken („in de neibaauw geem’ ze veul”) en vervolgens naar huis verdwenen. Ook wij aanvaardden de terugtocht en wij willen dit verslag beëindigen met te vertellen van de kleine jongen, die bij zijn meester aanbelde. „Dat spijt me, mien jong, alles is op”, — „Dat zeggen ze allemaal, meester”. — „’k Kan d’r niks aan doen, dan had je maar eerder moeten komen, jong”. — „Da’s goed, meester”, zei de jongen, „dan kom ik volgend jaar het eerst hier”.

 

En onder het zingen van: „Dank u wel, juffrouw, meneer, ‘k kom hier ‘t volgend jaar vast weer”, vertrok ook deze beschermeling van St. Martinus.

Zaterdag 14 november 1987

 

Winkeliers in Moushörn hopen op “gouden greep”

 

Komst C & A naar Winschoten werpt schaduw vooruit

 

De eventuele komst van C & A naar het winkelcentrum de Moushörn in Winschoten werpt nu al z’n schaduw vooruit. Diverse zaken in het genoemde gedeelte van de Langestraat koesteren verbouwings- en uitbreidingsplannen. Het verst gevorderd is G. J. Bralts van Sportshop ’74.

 

Hij heeft inmiddels het hele blok tussen de Langestraat en de Venne in bezit. Bralts wil onder andere de wandelgang tussen de Venne en de Moushörn overkappen. Volgens hem hoort de drift bij het aangrenzende onroerend goed en kan hij dergelijke plannen uitvoeren mits deze niet in strijd zijn met de gemeentelijke bouwverordeningen. De gemeente Winschoten bestudeert het overkappingplan op dit moment, maar heeft nog geen beslissing genomen.

Net als z’n collega-zakenmensen in de Moushörn hoopt Bralts dat de overname van de firma Oost door C & A op korte termijn een feit wordt. Bralts omschrijft z’n uitbreiding in dat geval als een gouden greep”. Overigens heeft hij de aankopen op papier al in juni geregeld, ver voor bekend was dat C & A belangstelling had voor Winschoten. De gebroeders Oost en C & A zijn nog steeds niet tot een akkoord gekomen, al lijkt de tijd niet ver meer. Tussen beiden is een principeovereenkomst gesloten dat het bod van de kledinggigant op de meubelpanden in Winschoten tot 20 november geldt. Het is onzeker wat er gebeurt als Oost voor die tijd niet toehapt. Al heeft E. Kloos, hoofd afdeling projectontwikkeling van C & A Nederland, er nooit een geheim van gemaakt erg lang te willen wachten: „Ons bod geldt niet te eeuwigen dage”.

Volgens mr. P. P. Reimer, bewindvoerder van de surséance van betaling van de firma Oost, verloopt de surséance tot. tevredenheid: „Ik ben positief gestemd over het voortbestaan van Oost in Winschoten”. Over het waar en hoe wil Reimer geen verdere mededelingen doen.

De gebroeders Oost doen intussen in het geheel geen mededelingen. Wel laat één van hen doorschemeren dat de banden tussen de firma en C & A nog zeker niet verbroken zijn: „Wij kunnen goed met C & A opschieten en C & A met ons”. Oost zou in de achterliggende weken veel belangstelling getoond hebben voor de aankoop van het voormalige confectieatelier Droge aan de Blijhamsterweg.

Donderdag 19 november 1987

 

Woningen in Hofstraat Winschoten vervangen

 

De woningen in de Hofstraat worden naar alle waarschijnlijkheid gesloopt. Op grond van ervaringen met de renovatie van de woningen in de Molenhornstraat lijkt het de woningbouwvereniging beter nieuwbouw te plegen. Renovatie van de twintig vooroorlogse woningen wordt te duur. Voor ongeveer dezelfde prijs kunnen op die plaats nieuwe woningen neergezet worden. Als de plannen doorgaan kunnen de huizen er volgend voorjaar al staan.

Aanvankelijk      bestonden plannen de huizen in de Hofstraat gewoon te renoveren, maar de opknapbeurt van de Molenhornstraat kostte 10.000 gulden meer dan was begroot: 90.000 gulden per woning in plaats van 80.000 gulden. Zoals het er nu uit ziet gaat de renovatie van de Hofstraat 100.000 gulden per woning kosten. De woningbouwvereniging heeft op dit moment te weinig reserves om dit te kunnen betalen. Bovendien zou de huurprijs voor de bewoners dan ook stijgen van 125 naar ruim 400 gulden. „Dat wordt gewoon te veel”, zegt directeur van de woningbouwvereniging, J. Hollander.

Volgens Hollander is nieuwbouw in dit geval een veel betere oplossing. Gedacht wordt daarbij aan huizen zoals ze in de Sleedoornweg staan. De bewoners hebben zelf nog geen besluit genomen. Op 1 december worden ze officieel op de hoogte gesteld van de plannen. Voorzitter van de bewonerscommissie G. A. Tuin verwacht dat er nog heel wat moet worden gepraat voordat de bewoners in sloop zullen toestemmen. „Veel mensen in deze straat wonen hier al hun leven lang en zijn erg gehecht aan hun huis. Ook hebben veel bewoners hun huis verbouwd en gestukadoord en die willen natuurlijk een schadevergoeding”. Hoewel hij zelf al 31 jaar in de straat woont is hij wel een voorstander. „Het lijkt me nog niet zo slecht. Als we voor renovatie kiezen dan blijven we renoveren”.

Het kan in ieder geval niet zo blijven”, vindt Tuin. Wel vraagt hij zich af waarom een renovatie zo duur moet zijn en of het niet wat goedkoper zou kunnen. „Als ik zie wat er in de Molenhornstraat is gebeurd, kan ik me niet voorstellen dat dat zoveel geld moet kosten”.

Vrijdag 20 november 1987

 

Financiers steunen Winschoter actievoerders tegen komst Van der Valk

 

Alternatieve tekening voor stadsparkcamping in de maak

 

De financiering zou geen enkel probleem zijn en het enthousiasme is zelfs zo groot dat de tekening voor een ‘alternatieve’ invulling van het Winschoter stadspark – anders dan door Van der Valk – binnenkort gereed komt. De drie horecaondernemers in Winschoten die zich bedreigd voelen door de komst van de hotelmagnaat uit Nuland zullen binnenkort een tweede gesprek aanvragen met de gemeente, die sinds het eerste van weken geleden niets meer van zich heeft laten horen. Zij blijven eisen dat hen én de op te richten stichting tot behoud van het Stadspark dezelfde aanbieding wordt gedaan als aan Van der Valk.

 

De oproep van de man achter de op te richten stichting, Coos J. Hoekstra, heeft niet alleen tot ruim een handvol sympathiebetuigingen geleid, maar ook interesse opgewekt in kringen van (plaatselijke) geldschieters en een architect. Hoekstra: „Die vier ton die de gemeente vraagt voor een deel van het stadspark kan zonder problemen worden opgehoest.” Ter bescherming van de belangen van de gevestigde horeca en ‘van de middenstand van Winschoten in het algemeen’ zoeken de aspirant-kopers van het stadspark de ‘invulling’ daarvan niet in de bouw van een motel met restaurant, maar in de aanleg van een moderne camping met alle mogelijke voorzieningen. Hotelier Jim Zijlstra zegt hoopvol: „De tekeningen worden binnenkort gemaakt. Het komt er schitterend uit te zien. Dat is waar Winschoten belang bij heeft, dat heeft een uitstraling op Winschoten zelf”.

 

De camping zou gesitueerd moeten worden in het oostelijke deel van het stadspark, inclusief de ‘hoek’ waar Van der Valk een motel wil bouwen. Het is een schitterende plek voor een camping, een conclusie die al eerder werd gedeeld door de Grontmij, die voor de gemeente een onderzoek naar de haalbaarheid van verplaatsing van de camping naar het park instelde. De gemeente wees de ideeën van de Grontmij af als ‘te duur’. Hoekstra oppert echter zelfs de gedachte om het in onmin geraakte zwembad bij de camping te betrekken.

 

Hoekstra denkt dat er een bijna ‘volmaakt recreatiegebied’ in het Winschoter stadspark ontstaat als de financiers het oude plan van een kap over het openluchtbad uitvoeren. Volgens Hoekstra heeft Van der Valk de vorige afspraak met de gemeente van een maand geleden verschoven tot november. „Als de gemeente de plannen doorzet, wordt die stichting onherroepelijk opgericht. Ik verwacht dan nog wel meer steun vanuit de bevolking, overigens zonder dat die mensen met geld over de brug hoeven te komen. Dat komt er wel langs andere weg”.

Zaterdag 21 november 1987

 

Wandelsportpromotor van Oost-Groningen B. Snoek overleden

 

Geheel onverwacht overleed donderdag in zijn woonplaats Winschoten Berend Snoek op 73-jarige leeftijd. Hij werd getroffen door een hartinfarct. Snoek was een van de oprichters en bestuurslid van de speeltuinvereniging Bovenburen en secretaris-penningmeester van de omvangrijke wandelafdeling. Snoek was wegens zijn verdiensten voor de wandelsport drager van de eremedaille in brons in de Orde van Oranje Nassau.

 

De overledene heeft veel gedaan voor de ontwikkeling van de wandelsport in Oost-Groningen. Hij nam het initiatief voor de Vader Klarentocht, genoemd naar de bederker van het speeltuinidee. Hij zorgde er ook voor dat de SV Bovenburen de organisatie van de Avond-

vierdaagse overnam van WSV De Harmonie. Het evenement trok hierna een groeiend aantal deelnemers. Dit jaar wandelden er zo’n 5000 mensen in en rond Winschoten.

Donderdag 26 november 1987

 

Parkbad Winschoten gaat niet meer open

Het doek over Het Parkbad is gisteravond definitief gevallen. De gemeenteraad besloot om het bad komend jaar niet meer open te doen. Tegenstemmers waren de heer Doedens, die binnen de fractie van de PvdA een minderheidsstandpunt innam en raadslid Kootstra van de CPN.