Februari 1985
Woensdag 6 februari 1985
De Wieken worden op hun plaats .,gehangen” (foto: Hans Banus)
Molen Edens heeft z’n wieken weer terug
Molen Edens aan het begin van de Nassaustraat heeft sinds gistermiddag z’n wieken weer terug. Talrijke belangstellenden zagen toe, hoe de twee zware „roeden” (zoals de wieken in molenaarstaal heten) met behulp van een kraanwagen omhoog werden getakeld en op hun plaats bevestigd. De roeden zijn vervaardigd door Burema in Oudeschans. In de werkplaats van Roemeling in Scheemda zijn de hekwerken voor de wieken passend gemaakt.
Het duurt nog wel een paar maanden, voordat de restauratie van de molen helemaal klaar is. Er moet nog flink wat schilderwerk worden verricht aan kozijnen en het houtwerk van de omloop. Ook moeten de muren aan de onderkant van de molen op tal van plaatsen worden hersteld. Maar nog vaar de zomer zal Molen Edens, als laatste van de drie Winschoter molens, weer de bijnaam „Molenstad” eer aan doen.
Donderdag 7 februari 1985
Slachthuis Winschoten nu particulier bezit
Het gemeentebestuur van Winschoten en het slachters duo Burema en Stel hebben mondeling overeenstemming bereikt over het voortbestaan van het Winschoter slachthuis als particulier bedrijf. Met de koop is een bedrag van ruim een ton gemoeid. De gemeente is al enige tijd bezig de elektrische voorzieningen van het slachthuis te verbeteren. Over ruim vier weken wordt het koopcontract getekend.
Luit Stel, één van de slachters, verwacht dat in de toekomst het slachthuis mogelijk ook nog aan enkele parttimers werk kan bieden. Voor deze optimistische visie heeft hij een aantal redenen. „In de eerste plaats zijn er nu veel mensen die denken dat het slachthuis al enige tijd gesloten is. Die mensen zullen hun vee nu niet aan ons aanbieden.”
Van veel belang is ook de positie van de firma Lourens’ uit Tolbert, die veel slachtvee uit de regio Oost-Groningen haalt. En dat is volgens Stel niet toegestaan. „Vee, dat een noodslacht moet ondergaan, moet naar het dichtstbijzijnde slachthuis worden gebracht. Dat moet ons in de toekomst wekelijks ruim tien koeien en twintig varkens extra opleveren.”
Lange tijd was er sprake van dat het Winschoter slachthuis zou sluiten. Het ontslagen personeel heeft onderhand elders werk gekregen. Momenteel draait het bedrijf met de slacht van zo’n vijftien koeien en ruim veertig varkens per dag redelijk goed. „Met z’n tweeën kunnen we er een redelijke boterham aan overhouden”, zegt een tevreden Luit Stel.
Een bedrag van negen ton, dat sinds 1978 op de bank staat, zal binnenkort verdeeld worden, onder de veertien gemeenten, die samenwerken in de vleeskring. Het bedrag werd uitgekeerd door het Rijk, omdat de slachtbelasting verviel.
Maandag 18 februari 1985
Verkeerslicht
De kruising Sint Vitusholt-Nassaustraat-Molenweg-Grintweg, wordt dit jaar voorzien van verkeerslichten, zo heeft burgemeester T. Koek nog eens verzekerd. De actiegroep die voor een veiliger Sint Vitusholt strijdt, was in de war geraakt door tegenstrijdige mededelingen. Eerst hoorden ze van de burgemeester dat de lichten in de tweede helft van ’85 geplaatst zouden worden. Daarna kregen ze een brief met de mededeling dat dit niet voor volgend jaar zou gebeuren. Koek kon hen gerust stellen: de inhoud van de brief bleek achterhaald.
Stoomgemaal
De restauratie van de grote pijp van het stoomgemaal aan het Oostereinde tussen Winschoten en Beerta hoeft niet te wachten tot 1987. De gemeente Winschoten toont zich bereid de 14.400 gulden, die daarvoor nog ontbraken, voor te schieten. Monumentenzorg had dat bedrag al wel toegezegd, maar kon het geld niet voor 1987 verstrekken omdat tot die tijd de monumentenpot leeg is. Zodra het weer het toelaat wordt in maart begonnen met het herstel van de zeer bouwvallige schoorsteenpijp. Anjerfonds en Scholtenfonds dragen ook elk 5000 gulden bij. Het is de bedoeling dat nog vóór de zomer de stoomketel aan het Oostereinde weer ouderwets fluit.
Geen oplossing Okto-personeel
Er is nog steeds geen oplossing gevonden voor de vijftien personeelsleden van de Winschoter kartonfabriek Okto die hun baan zullen verliezen wanneer de kartonmachine naar Roermond verplaatst wordt. Een gesprek districtsbestuurder A. van Dijk (Industriebond FNV) en een vertegenwoordiger van het KNP-concern afgelopen vrijdag heeft niets opgeleverd.
KNP garandeert de Okto-personeelsleden een andere baan binnen het concern wanneer de machine definitief ontmanteld en overgeplaatst is. De invulling van de arbeidsvoorwaarden laat echter nog steeds op zich wachten.
De industriebond FNV zal zich binnenkort schriftelijk tot KNP, Biihrmann-Tetterode en het ministerie van economische zaken wenden over de zaak. „Het interesseert mij niet wie er voor zorgt dat die regeling er komt,” aldus Van Dijk, „als de zaak maar op korte termijn opgelost is.” De industriebond wil in ieder geval duidelijkheid hebben voor 27 maart, wanneer de herstructureringscommissie massiefkarton weer vergadert.
Woensdag 20 februari 1985
Geen aanleiding pvc-buis Meidoornlaan te vervangen
De Waprog ziet vooralsnog geen aanleiding de pvc-hoofdwaterleiding aan de Meidoornlaan voor een metalen exemplaar te vervangen. Nieuwe metingen hebben nogmaals bevestigd dat de aangetroffen concentraties tetrahydrofuraan tot een absoluut minimum zijn gedaald. De Waprog wacht met eventuele maatregelen totdat de provinciale waterstaat de resultaten van het nader onderzoek van de voormalige vuilstortplaats aan de Meidoornlaan heeft gepresenteerd.
In november constateerde de waterleidingmaatschappij dat er geringe concentraties van het giftige oplosmiddel tetrahydrofuraan in het drinkwater van de woningen aan de Meidoornlaan zaten. In het ergste geval ging het om een concentratie van 3,9 microgram. Er was geen sprake van gevaar: de veiligheidsnorm ligt voor tetrahydrofuraan op 600 microgram. Nieuwe metingen hebben een daling van de concentraties aangetoond tot een maximum van 0,2 microgram.
De Waprog heeft nog geen verklaring voor die daling. Evenmin is al duidelijk waar het oplosmiddel vandaan komt. De Waprog sloot aanvankelijk niet uit dat het afkomstig is uit de lijm waarmee de pvc-waterleidingen aan elkaar zijn gelast. Het is waarschijnlijker dat de stof van de voormalige vuilstortplaats komt. Het zou dan via het grondwater door de pvc-leiding heen zijn gedrongen. Tijdens het oriënterend onderzoek van de vuilnisbelt is onder andere tetrahydrofuraan in het grondwater aangetroffen. De waterleidingmaatschappij sloot eerst een stijging van de concentraties tetrahydrofuraan in het drinkwater niet uit. Vervolgmetingen zouden die eventuele stijging moeten aantonen.
Indien dat het geval was geweest, had de Waprog vermoedelijk besloten tot het vervangen van de pvc-leiding voor een niet doordringbare metalen buis. Nu er sprake is van een daling is dat volgens Waprog-voorlichter Frits Vos niet nodig. De Waprog blijft wel het drinkwater aan de Meidoomlaan periodiek bemonsteren. Het is niet onwaarschijnlijk dat in het natte voorjaar hij een toenemende hoeveelheid grondwater de concentraties ook weer iets stijgen.
Het in november ’84 in opdracht van provinciale waterstaat verrichte nader onderzoek van de vuilstort is nog niet klaar. Tijdens een voorlichtingsbijeenkomst in november zei een woordvoerder van de provinciale inspectie voor de volksgezondheid dat er „binnen enkele weken” resultaten bekend zouden zijn. De gemeente Winschoten verwacht die resultaten echter niet eerder dan eind maart.
Woensdag 20 februari 1985
Ecotainer
wordt binnenkort verblijd met een ecotainer. Dat is net zoiets als een glascontainer, maar dan voor huishoudelijk chemisch af-val zoals verfresten, oude batterijen, bepaalde bijtende schoonmaakmiddelen en zuren. De ecotainer bevat verschillende compartimenten voorde diverse soorten afval. De provincie subsidieert de ecotainer voor een groot deel om te stimuleren dat dit afval centraal wordt verzameld en vernietigd. Want nu verdwijnt het grootste deel van de chemische resten via de huisvuilzakken naar gewone stortplaatsen. Het is de bedoeling dat de ecotainer op een beveiligde plek bij gemeentewerken aan de Grintweg komt te staan.
Vrijdag 22 februari 1985
GEEN SPREKERS IN RAADSZAAL
Van der Giessen toch officieel afscheid
Het gemeentebestuur biedt „meester” D.M. A. van der Giessen volgende week vrijdag een officieel afscheid aan. Per 1 januari kreeg Van der Giessen eervol ontslag als hoofd van de Prof. Vliegenthartschool voor kinderen met leer- en opvoedingsmoeilijkheden. Hij was toen al sinds zo’n twee jaar op non-actief gesteld.
De gemeente wilde dat hij vertrok als hoofd na verstoorde verhoudingen binnen het lerarenkorps en met de gemeente. Dit leidde tot een langdurig slepende affaire. Een comité van ouders van (oud)leerlingen van Van der Giessen voerde herhaalde malen actie voor zijn aanblijven. Uiteindelijk kwamen de advocaten van de gemeente en Van der Giessen vorig jaar tot een akkoord, waarmee een proces kon worden voorkomen. Onderdeel van de overeenkomst was, dat Van der Giessen zich voortaan zou onthouden van uitlatingen over de strubbelingen die tenslotte tot zijn ontslag hebben geleid.
Van der Giessen kwam eind vorig jaar weer in het nieuws toen zijn persoon aanleiding was voor een conflict tussen de Winschoter Sportraad en de gemeente. Het bestuur van de sportraad wilde hem als secretaris. Vertegenwoordigers van de gemeente, waaronder de
wethouder van welzijn, adviseerden echter negatief. Dat vormde voor het bestuur van de sportraad, die al geruime tijd meningsverschillen met de gemeente had, mede de reden om dan maar op te stappen.
Er zullen geen sprekers zijn hij het afscheid, dat plaats heeft in de raadszaal van het stadhuis. Wel zal het voltallige college van burgemeester en wethouders present zijn om Van der Giessen in de hal te begroeten. Van der Giessen: „Ik stel dat eigenlijk niet zo op prijs. Ik worstel met het probleem dat ik hen de hand moet schudden. Dat geldt voor hen allemaal, want ze hebben zich gezamenlijk, op één lijn, tegen mij opgesteld. Al heb ik de meeste gemengde gevoelens tegenover onderwijswethouder Kuiper”, aldus Van der Giessen die gisteren zijn 62e verjaardag vierde.
Hij is wel ingenomen met het initiatief van de commissie „Afscheid Meester Van der Giessen”. Die wil zoveel mogelijk (oud) leerlingen en hun ouders of verzorgers activeren om vrijdagmiddag 1 maart aanwezig te zijn en bij te dragen aan een afscheidsgeschenk. De commissie is samengesteld uit vertegenwoordigen in zeventien verschillende Oostgroninger plaatsen, waaronder het PvdA-raadslid L. Doedens voor Winschoten.
Donderdag 28 februari 1985
OUD-KRANTENDIRECTEUR ROEL DE GRAAF TERUG IN WINSCHOTEN
Band met lezer, is nieuws op de stoep
Hij is terug in Winschoten en het is goed zo. Achtenhalf jaar Leeuwarden hebben hem niet zoveel vreugde bezorgd als die paar weken Winschoten. Als hij het oor scherp te luister legt, kan hij de krantenpers horen draaien vanaf het balkon van zijn vorstelijke etagewoning aan Venne-Israëlplein. Roel de Graaf (73 en een half) is weer thuis. De oud-krantendirecteur van „Van der Veen” geniet iedere minuut van de, wat hij noemt, intermenselijke omgang met oude bekenden. Praten met hem is praten over W inschoten. En over de krant. Eens zijn krant.
De terugkeer uit Friesland was een heel bewuste keus. De Graaf: ,,Ik was op de receptie van de sociëteit De Harmonie. Ik had een paar jaar in het bestuur gezeten, ik deed toneel. Het was hartverwarmend, zoveel bekenden, zoveel hartelijkheid die ik er ontmoette. Ze zeiden: De Graaf, wat moet jij in dat Leeuwarden, kom toch terug. En ‘s avonds bij het concert van Pluche hoorde ik hetzelfde”. Snelle beslisser De Graaf liet zich direct ná het. feestgedruis door Winschoten rijden door z’n schoonzoon. Het appartementsgebouw aan het Israëlplein was precies wat hij zocht. Luttele weken later was hij weer Winschoter.
Vanuit zijn woning kijkt De Graaf uit op de oude, vertrouwde Winschoter toren.
De teleurstelling over een aantal veranderingen die hij aantrof heeft de vreugde van het weerzien nauwelijks kunnen verminderen. De Graaf: „Ik ben gevoelig voor mooie gehouwen. Ik vind het jammer dat in de Langestraat en Torenstraat allerlei winkels zijn gemoderniseerd. ‘t Is elders precies hetzelfde, ook in Leeuwarden. En toen ik in Heidelberg, in Duitsland, was, waren ook diverse oude pandjes veranderd in discotheken en eethuisjes. ‘t Is internationaal, maar toch is het jammer”. Hij vindt diverse opgeknapte buurten in Winschoten prachtig. „Wat ze met de Vierwindenbuurt gedaan hebben, is heel goed geweest van het gemeentebestuur. Het Acaciaplan…, ik heb het allemaal al bekeken, het ziet er keurig uit”. Hij roemt Winschoten om z’n medische voorzieningen, zijn bejaardenzorg en als koopcentrum.
Maar toen hij vorige week de Elfstedentocht zag op televisie was hij toch op slag weer Fries? De Graaf: ,,Ik vind die Elfstedentocht een beetje overdreven, dat ligt me niet zo. Als je op zo’n dag in Leeuwarden bent word je stapelgek. Natuurlijk ben en blijf ik een Fries. Een emotioneel mens, die het nooit opgeeft. Ik ga er liever onderdoor dan dat ik opgeef. Maar ik heb hier, in Oost-Groningen mijn beste jaren gehad”.
De krant.
Hij, de man die opzien baarde – een vijftiental jaren geleden – in de hele Nederlandse pers toen hij ver voor iedereen aan de vernieuwing begon, die offset heette, zegt: Zonder dat hadden we het met onze krant afgelegd.
Collega’s zeiden in die tijd van me: hij is stapelgek, hij heeft niet eens een grafische opleiding. Vrienden hadden medelijden met me. Wat ik toen heb gedaan, is de richting aangegeven. Het personeel heeft het daarna écht gedaan. Oost-Groningen heeft in die tijd een plaats in de Nederlandse dagbladwereld ingenomen, die het nog heeft.” Jaarlijks, vertelt hij, is er een bijeenkomst van oud dagblad directeuren. ,,Als De Graaf er niet is, mist er iemand. Dan is „Winschoten” er niet. En dat telt”. Wat er nu gebeurt met drukkerij en uitgeverij – een nieuwe „drukfabriek” voor zestien miljoen gulden in Winschoten – beschouwt hij als een logisch vervolg op zijn eigen werk. „Het is te danken aan de enorme know – how die wij hier hebben opgebouwd”.
De positie van de krant, nu. Met daarbij de kennis dat het Oostgroningse gebied vergrijst en het inwonertal daalt.
De Graaf: ,,Grafisch-technisch is het één van de beste kranten van Nederland. Hij zit uitstekend in elkaar. Voor de lezers heeft dat echter niet de grootste waarde. Hun waardering wordt niet bepaald door het uiterlijk, maar door de inhoud. Er is daarom geen andere kans om te overleven en te bloeien, ook in dit gebied, dan ervoor te zorgen dat alles, maar dan ook alles wat hier gebeurt, door die krant geregistreerd wordt. Een gebroken been in de Langestraat is belangrijker dan honderd doden in China.”
Hij vergelijkt graag de Winschoter met zijn ander lijfblad, de Leeuwarder Courant. „Ik kan niet anders zeggen dan dat ik de Winschoter Courant een enorm knap product vind. Het gebruik van het Nederlands door de redacteuren is uitstekend, vergeleken met de Leeuwarder. Maar ook dat bepaalt niet de band met de lezer, dat is het nieuws dat voor een regionale krant begint op de stoep van je huis. De New York Times heeft plaatselijk nieuws op de voorpagina. Als je het zo doet, verlies je nooit de band met je lezers”.
De krant ziet er nu wel héél anders uit dan eerder…
,,Ik vind het een enorme operatie die jullie hebben verricht. En ik hoor dat mensen nog moeten zoeken naar de berichten waar zij belang bij hebben. Maar na een aantal weken is dat probleem opgelost. Wat blijft, is de zorg dat de lezers niets ontgaat van wat hier gebeurt. Radio en televisie overspoelen de mensen met binnenlands en buitenlands nieuws. Maar wat zij niet kunnen, kan een regionale krant wél: al het nieuws uit de eigen stad en streek brengen. Dat is jullie taak in Oost-Groningen”.
